Leven vanuit passie….

Je wordt weer wakker van je wekker, kijkt geïrriteerd naar je nachtkasje en pakt je telefoon. Weer een zoveelste dag... Je doet je wekker uit. Draait je nog eens om. Je hoofd draait overuren: oké, dan er maar uit.
Tijdens het ontbijt staar je uit het raam. Zal je je ziek melden? Met al die coronaregels makkelijk te doen... Je pakt uiteindelijk toch maar je jas om vervolgens de deur uit te lopen en in je auto te stappen naar een baan waar je elke dag tegenop kijkt.

Herkenbaar? Voor mij wel. Dit had ik bij mijn eerste baan. Ik had het zó niet naar mijn zin. De 9:00 tot 17:00 uur regeling, het geforceerd "geïnspireerd" werken, de lijstjes afwerken. Meh... Ik hoorde ooit een quote van Steve Jobs: kijk elke dag eens in de spiegel en zeg dan tegen jezelf of je het naar je zin hebt in wat je doet. Is het antwoord te vaak dagen achter elkaar nee... dan is het tijd voor iets anders.

Ook deze vond ik mooi van Steve:
"Your work is going to fill a large part of your life, and the only way to be truly satisfied is to do what you believe is great work. And the only way to do great work is to love what you do. If you haven't found it yet, keep looking. Don't settle. As with all matters of the heart, you'll know when you find it."

Na twee jaar stond ik op het punt uit elkaar te klappen op mijn werk. Ik wist: ik moet NU weg. Ik zag gewoon dat ik het niet meer aan kon en bovendien was ik me heel bewust dat je werk het grootste deel van je leven is. Ik wilde niet iets uitbouwen waar ik uiteindelijk niet mee verder wilde. Ik wilde mijn tijd niet verdoen.

Gelukkig vond ik al snel een hele leuke baan waar ik nog eens 2 jaar heb gewerkt om vervolgens full-time als fotograaf aan de slag te gaan. Een sprong in het diepe, maar zo waardevol!

Ik weet nog goed hoe mijn contract niet werd verlengd bij die baan. Eerst was er paniek... toen sloeg het om in vechtlust. Ik had nu de kans om te doen wat ik echt leuk vond. Mijn spaargeld ging er in het begin rap doorheen, totdat het na een stuk of 3 maanden heel druk werd. Het was gelukt: ik kon leven van hetgeen wat ik het allerleukst vond!

Het was geen makkelijke keuze overigens om het zo te doen. Mensen verklaarde me voor gek. Mijn man had destijds geen werk en ik begon voor het eerst voor mezelf. Toch wist ik: dit is de juiste keuze. Ik voelde het aan alles. Doe daar daadkracht bij en je bent op weg.

Ik kom regelmatig op kruispunten in mijn leven. Het helpt misschien ook niet dat ik snel verveeld ben en al snel door wil naar het volgende. Dat zorgt ook soms voor onrust en chaos. That's just me. Toch is het belang je eigen authentieke keuzes te maken mij nooit meer ontgaan. Het is ZO belangrijk om je passies te volgen. De tijd tikt door, elke seconde is er eentje die gaat en nooit meer terugkomt. Betekend niet dat de keuzes altijd makkelijk zijn of dat het vanzelf gaat. Of dat je niet eens keihard op je smoel valt... of dat je soms denkt: "Kak, had ik anders moeten doen!" Het betekent vooral dat je verder komt... je leert, je ontdekt, je evolueert. En elke dag kom je een stukje dichter bij je doelen, je ambities, je dromen. Dat je gaat vallen is een gegeven, maar als je daarna gewoon op staat.... dan is er niks aan de hand.

Welke dingen zou jij anders willen in je leven?