8 oktober 2019

Voor alles is een tijd.

Other

Misschien ken je het wel... je rusteloos voelen. Het idee hebben dat je niet genoeg doet. Dat je van alles mist. Geloof het of niet, maar ik ken dat gevoel maar al te goed!

Meestal wanneer ik rusteloos ben heeft het te maken met dat ik sneller wil dan ik kan gaan. Allerlei plannen in mijn hoofd moeten dan zo snel mogelijk uitgevoerd worden. Maar soms gaat dat gewoon niet, door drukte, door stress of gewoonweg omdat het de tijd niet is... Ik kan me dan heel machteloos voelen en mezelf dan echt tot het uiterste pushen. Maar ik kom er altijd vrij snel achter dat dat voor mij niet gaat werken. Dan ben ik soms teleurgesteld in mezelf en kan ik oprecht balen.

Toen ik in 2017 een forse burn-out kreeg stond ik ook ineens helemaal stil. Twee maanden kon ik niks. Niet autorijden, geen boodschappen doen, nauwelijks eten. Het enige wat ik deed was huilen en slapen. Ik was zo eindeloos moe. Na twee maanden veel op bed te hebben gelegen kon ik langzaamaan steeds meer... het heeft uiteindelijk 1,5 (!) jaar geduurd voordat ik weer de dag door kwam zonder me onwijs moe te voelen.

In eerste instantie dacht ik dat ik echt heel ziek moest zijn. Ik had vast stiekem één of andere gekke ziekte ineens waardoor ik niks meer kon. Dit kon gewoon niet psychisch zijn! Dacht ik... Maar blijkbaar kon dat dus wel. Ineens stond mijn wereld stil. Ik kon mondjesmaat werken (waar ik zo van baalde) en moest veel opdrachten doorschuiven. Gelukkig ging dit allemaal doordat ik een fantastisch netwerk om me heen heb. Maar toch: ik voelde me zwak en was teleurgesteld. Waarom kon ik ineens niet meer door?

Mijn burn-out had velen redenen en ik ben nu blij dat ik dit heb meegemaakt. Ik gun het niemand, maar het is voor mij echt een eye-opener geweest. Ik deed veel te veel dingen die ik helemaal niet meer aankon en ik gaf mezelf niet de ruimte om te voelen en te rusten.

Voor mij is het nu vanzelfsprekend dat ik rust in bouw. Grenzen aangeven is een stuk makkelijker. Ik heb echt vrede moeten sluiten met het feit dat sommige mensen het maar raar vinden dat ik niet elke dag afspraken wil maken. Ook niet voor mijn werk. Ik heb tijd nodig om te verwerken en ook tijd nodig om kwaliteit te leveren in mijn werk. Stilstaan doe ik dus niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn vrienden, familie en klanten. Zodat zij de beste kant van mij krijgen.

Wanneer ik weer eens in een seizoen kom waarin ik wat meer pas op de plaats moet maken denk ik altijd aan deze tekst:

"Voor alles wat gebeurt is er een uur,
een tijd voor alles wat er is onder de hemel.
Er is een tijd om te baren
en een tijd om te sterven,
een tijd om te planten
en een tijd om te rooien.
Er is een tijd om te doden
en een tijd om te helen,
een tijd om af te breken
en een tijd om op te bouwen.
Er is een tijd om te huilen
en een tijd om te lachen,
een tijd om te rouwen
en een tijd om te dansen."
Prediker 3:4


Ik geloof sterk dat we allemaal gemaakt zijn voor een tijd. En dat zelfs de tijden van moeite uiteindelijk voor ons groei zullen betekenen. Je zult misschien denken of voelen dat je stilstaat. Maar stiekem gaat er onder de grond een zaadje ontkiemen. Je ziet het nog niet, maar het is al in volle werking. Laat de rust je water zijn, je plantje komt vanzelf. I promise. 

ADD A COMMENT